Twee zusjes van rond de tien jaar hielpen ons met het schilderen van de platen die we gebruikten bij het bijbelverhaal.
Naast de kinderen uit Vanju Mare, namen tien kinderen uit 2 naburige dorpjes deel aan het kamp. Deels hielpen wij hen met vervoer, deels lukte het de voorgangers uit deze dorpjes om te rijden. Een aantal van deze kinderen hield zich eerst erg afzijdig, maar aan het eind van het kamp wilden ze geen afscheid meer nemen!
We kregen hulp van een aantal (Roemeense) jongvolwassenen en tieners. O.a. van Cosmin en Alina, met wie we in onze tijd in Timisoara vriendschap sloten. Ook was daar Adriana, een vrouw van achterin de twintig die met 3 tieners kwam helpen. Deze 3 tieners genoten er zo van om er uit te zijn, dat ze regelmatig zelf de grootste lol hadden en 'vergaten' om mee te helpen. Voor ons maakte dit het kamp soms extra zwaar, omdat er zoveel te doen was. Toch zien we dat deze dagen voor hen persoonlijk veel betekenden. Adriana vertelde tijdens het kamp en tijdens de afsluiting met de ouders haar getuigenis. Hoe ze als kind mishandeld werd. En hoe ze tijdens haar kindertijd God leerde kennen door zendelingen heen. En hoe uiteindelijk ook haar ouders tot geloof kwamen. Haar verhaal maakte diepe indruk, op de kinderen, de ouders, maar ook op ons! Een aantal kinderen gaven daarna aan ook Jezus te willen gaan volgen. Ook kwam er verdriet vrij van kinderen die zich herkenden in haar verhaal.
Dagelijks kwamen ruim vijftig kinderen. We deelden de groep in tweeen, maar toch bleef het lastig om persoonlijk contact te hebben tijdens het programma. Dit misten we wel, juist momenten 1 op 1 of in een klein groepje kunnen vaak zo waardevol zijn. Misschien moeten we daar voor volgend jaar wat in veranderen.
De laatste avond hadden we kampvuur, waarbij de kinderen hun talenten mochten laten zien. Voor veel kinderen was dit een hoogtepunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten