Verlof

Het duurde even voordat we ons er op ingesteld hadden dat we op verlof zouden gaan. Zo vlak na de kampen zagen we veel kansen om verder te bouwen in de levens van de kinderen. Doordat ze zo lang vakantie hebben, is er alle tijd om extra met ze op te trekken. Ook zouden onze collega's uit Timisoara komen met een groepje Fransen om een aantal extra kinderprogramma's te houden. Mary zou nog met een handjevol meiden op kamp gaan en terwijl we weg gingen, was Ionut met een tienerjongen naar een voetbalkamp. Maar langzaamaan raakten we er klaar voor om te gaan.

Op dit moment zit ons verlof er weer bijna op. Nog een paar dagen en we vliegen weer terug. Nu we alweer een jaar in Vanju Mare wonen, is Nederland voor ons zo een andere wereld geworden. Zowel materieel (de luxe, de overvloed aan speelgoed, de grote huizen met mooie interieurs en banken om op te zitten) als ook qua instelling van de mensen. Veel van de mensen met wie we in Roemenie om gaan, zijn aan het overleven. Ze leven zo in het hier en nu, dat ze aan 'dromen' eigenlijk niet toe komen. We genoten van de gesprekken die we hier in Nederland konden voeren met vrienden. Gesprekken van een heel ander niveau dan in Roemenie...het lijkt wel dat hier iedereen z'n eigen ondernemer is: terugkijken, vooruitkijken, naar jezelf kijken, zoeken naar hoe je nog meer uit het leven kan halen; hoe je tot betekenis kan zijn voor anderen....
Ook kinderen hier groeien zo anders op: veel kinderen die jonger zijn dan Stan hebben al lang hun zwemdiploma. Kinderen zitten op clubjes, muziekles, sport...Hun eigen slaapkamer, etc.

Het was bijzonder om weer in de kerk te zijn. Nu we in zo'n pionierssituatie zitten, hebben we weinig christenen om ons heen. Extra bijzonder om dan met vierhonderd man te zingen en God te aanbidden!

Stan en Micha zijn nog een aantal dagen mee naar school geweest. Het lukte ze goed om zich te voegen. Ze genoten. Stan kwam ook goed mee met het taalonderwijs...leuk om te zien dat wat we het afgelopen jaar in de middagen geinvesteerd hebben in thuisonderwijs ook z'n vruchten afgeworpen heeft.

De eerste week hielden we vakantie als gezin. Ook zijn we er een keer twee dagen zonder de kinderen op uit geweest, terwijl onze (schoon)ouders op de kinderen pasten. Dat missen we wel in Roemenie...

Tijdens dit verlof zijn we erg bemoedigd en verwend. Wat hebben we veel lieve mensen om ons heen, waarvan velen al zoveel jaren achter ons staan en anderen dat zomaar het afgelopen jaar zijn gaan doen.

Een van onze verlangens voor dit verlof was, dat we nog meer mensen zouden vinden die mee wilden bidden voor ons werk in Roemenie. We zien dat ook hierin God voorzien heeft!

Kamp in Vanju Mare

Regelmatig vroegen kinderen ons wanneer het kamp in Vanju Mare gehouden zou worden. Voor ons was dit kamp anders dan vorig jaar, toen we nog maar een paar kinderen van gezicht kenden. Inmiddels kennen we heel wat kinderen en met velen van hen hebben we het afgelopen jaar een band opgebouwd.
Twee zusjes van rond de tien jaar hielpen ons met het schilderen van de platen die we gebruikten bij het bijbelverhaal.
Naast de kinderen uit Vanju Mare, namen tien kinderen uit 2 naburige dorpjes deel aan het kamp. Deels hielpen wij hen met vervoer, deels lukte het de voorgangers uit deze dorpjes om te rijden. Een aantal van deze kinderen hield zich eerst erg afzijdig, maar aan het eind van het kamp wilden ze geen afscheid meer nemen!
We kregen hulp van een aantal (Roemeense) jongvolwassenen en tieners. O.a. van Cosmin en Alina, met wie we in onze tijd in Timisoara vriendschap sloten. Ook was daar Adriana, een vrouw van achterin de twintig die met 3 tieners kwam helpen. Deze 3 tieners genoten er zo van om er uit te zijn, dat ze regelmatig zelf de grootste lol hadden en 'vergaten' om mee te helpen. Voor ons maakte dit het kamp soms extra zwaar, omdat er zoveel te doen was. Toch zien we dat deze dagen voor hen persoonlijk veel betekenden. Adriana vertelde tijdens het kamp en tijdens de afsluiting met de ouders haar getuigenis. Hoe ze als kind mishandeld werd. En hoe ze tijdens haar kindertijd God leerde kennen door zendelingen heen. En hoe uiteindelijk ook haar ouders tot geloof kwamen. Haar verhaal maakte diepe indruk, op de kinderen, de ouders, maar ook op ons! Een aantal kinderen gaven daarna aan ook Jezus te willen gaan volgen. Ook kwam er verdriet vrij van kinderen die zich herkenden in haar verhaal.
Dagelijks kwamen ruim vijftig kinderen. We deelden de groep in tweeen, maar toch bleef het lastig om persoonlijk contact te hebben tijdens het programma. Dit misten we wel, juist momenten 1 op 1 of in een klein groepje kunnen vaak zo waardevol zijn. Misschien moeten we daar voor volgend jaar wat in veranderen.
De laatste avond hadden we kampvuur, waarbij de kinderen hun talenten mochten laten zien. Voor veel kinderen was dit een hoogtepunt.

Programma in Valea Anilor

Tussen de dagkampen in Livezile en Vanju Mare hebben we een dag een kinderprogramma gehouden in Valea Anilor. Voor ons was het een try-out. Op de zaterdagen hielden we af en toe al een kort programma met ze, maar dat bestond voornamelijk uit wat zingen en een verhaal. Hoe reageren de kinderen op een hele dag? Doordat we er maar met z'n drieen konden zijn, besloten we het simpel te houden. We vertelden het verhaal van David en Goliath, zoals we ook op de andere kampen gehouden hadden. Daarnaast lieten we de kinderen kleuren en deden we wat spelletjes. 's Avonds legden we het evangelie uit. Er kwamen gelijk al tegen de dertig kinderen en het enthousiasme was groot. We konden zien dat de Roemeen die hier voor ons 6 jaar gewerkt heeft, in ze geinvesteerd heeft, want we hoefden niet vanaf 0 te beginnen. We hopen tijdens de zaterdagdiensten nu ook uitgebreider met de kinderen te gaan werken.

Dagkampen Livezile

Vorige week hadden we 3 dagen dagkamp in Livezile. In de ochtenden en avonden hadden we een afwisselend programma. ’s Middags gingen we naar huis om te eten, te rusten, in de tuin te werken, voorbereidingen te treffen enz. Voor alle kampen die we deze zomer houden hadden we van te voren een budget gemaakt. De week voor het eerste kamp (de excursie naar Timisoara) hadden we het bedrag binnen dat we nodig hadden! Met zelfs nog 100 euro extra :) Alle giftgevers bedankt, we zien hoe God door jullie heen voorziet! Voor ons is dit echt een wonder.

Gaby was er tijdens het kamp niet bij, wel kwam Cosmin ons helpen, een vriend van ons uit Timisoara. Elianne en Micha lieten we in de ochtenden bij verschillende buren achter. Verder hadden we hulp van een vriendin van ons hier uit Vanju Mare, die voor ons als team kookte. Fijn om zo de handen vrij te hebben. Verder hielp Marian, een 16-jarige jongen uit Livezille ons met allerlei klusjes. Bijzonder hoe hij zo de handen uit de mouwen steekt! We zien dat hij zich steeds meer opent voor God.

De avond voorafgaande aan het kamp gingen we met de groep kinderen die trouw naar de programma's komt het dorp in om kinderen uit te nodigen.

Dag 1 begonnen we met 31 kinderen. Zo bijzonder om met elkaar te ervaren hoeveel rust en vrede er was. Elke dag vertelden we over een ander kind uit de bijbel. Als thema hadden we: kinderen met het cijfer 10. Dit keer ging het over Jozef. Vooral het spel aan het eind van het verhaal, met quizvragen waarbij de kinderen bij een goed antwoord Jozef steeds een stukje verder uit de put mochten trekken sloeg aan. En het samen zingen vonden de kinderen helemaal geweldig.

’s Avonds werd er een spel gedaan en een film gekeken over het leven van Jozef. Aan het eind van het programma stond de priester de kinderen verderop in de straat op te wachten. De volgende dag hoorden we van de kinderen dat hij gedreigd had hen te slaan als ze weer zouden komen. 

De dag daarna begonnen we dan ook maar met een handje vol kinderen. De sfeer was onrustig. Niet alleen bij de kinderen, maar ook bij onszelf merkten we een geestelijke strijd. Tijdens het verhaal over David en Goliath kwam Mary dan ook moeilijk uit haar woorden. Langzamerhand kwamen er wel steeds meer kinderen binnen, tot we er aan het eind ruim 20 hadden. De rest is niet meer op komen dagen. De sfeer werd in de loop van de ochtend wel steeds beter. De kinderen hadden de grootste lol toen ze met een propjesschieter tegen Goliath aan mochten schieten. Ook het schilderen van een steen sloeg aan.

’s Avonds hadden we een film over David en daarna een kampvuur met pizza. De kinderen zaten vol energie...luisteren ging wat moeizamer.  

We hoorden weer verschillende verhalen van de kinderen, hoe de priester achter een klein jongetje aanholde om hem te gaan slaan, en hoe hij bij een aantal kinderen thuis was geweest om met de ouders te praten om hen te verbieden naar ons toe te komen. Jammer dat het zo moet. Het zou zo mooi zijn als deze priester zelf Jezus gaat leren kennen en dat ook via hem anderen Jezus ontmoeten. Op dit moment hebben mensen wel ontzag voor zijn functie, maar niet voor hem als persoon. Hij staat bekend als een ruziezoeker en iemand die vaak te diep in het glaasje kijkt. Laatst zat hij nog dronken achter het stuur en heeft iemand aangereden. We blijven voor hem bidden. Op dit moment hebben we niet het idee dat het goed is om met hem het gesprek aan te gaan. Misschien wel met de Patriarch? Een aantal kinderen die na de eerste dag niet meer komen, kijken ons niet meer aan als we ze tegenkomen.

Dag 3 vertelden we over Jezus als 12-jarige jongen in de tempel. Daarna heeft Mary het evangelie uitgelegd en hebben veel kinderen gebeden. Kinderen kregen een diploma, wat lekkers, hun knutselwerkjes en een boekje mee naar huis.

  ’s Avonds herhaalden we de verhalen, waarbij Mary vooral het verhaal van David en Goliath met verve vertelde. Ook wij hebben reuzen in ons leven. Maar samen met God hoeven we niet bang te zijn, maar mogen we opstaan voor wat niet goed is. Ook nu waren er weer veel kinderen die persoonlijk wilden bidden. Marian was jarig en terwijl hij tijdens de quiz Goliath speelde, konden wij een verrassingsfeestje voor hem voorbereiden. Tijdens de estafette aan het eind hebben we veel met elkaar gelachen.

Zondag hadden we weer dienst in Livezille. We merkten zo God’s aanwezigheid! Dwars door alle tegenstand heen is hij in het werk in de levens van deze dappere kinderen. Die ondanks alle tegenstand om hen heen, Jezus willen leren kennen.